Western Cape

Domestic Case Law

Moosa N.O. and Others v. Harnaker and Others High Court of South Africa: Western Cape Division ( Hooggeregs Hof van Suid Afrika: Weskaap Afdeling) (2017)


Gender discrimination, Property and inheritance rights

The deceased was married to the second and third applicant under Islamic law. The marriage of the deceased and the third applicant was entered into before the marriage between the deceased and the second applicant. However, the deceased and the second applicant entered into a civil marriage to qualify for a home loan. Following the death of the deceased, The Registrar of Deeds, Cape Town, refused to register the title deed to the family home in the name of the third applicant. The Registrar’s refusal was premised on the meaning of the term “surviving spouse” as contemplated in terms of section 2C(1) of the Wills Act 7 of 1953 (the “Wills Act”). According to the Registrar, the only recognised surviving spouse of the deceased is the second applicant as they entered into a civil marriage. The Court declared section 2C(1) of the Wills Act unconstitutional as it does not recognise the rights of spouses married under Islamic law nor multiple female spouses married to a deceased testator in polygynous Muslim marriages.

Die oorledene is volgens die Islamitiese Wet met ‘n tweede en derde applikant getroud. Die huwelik van die oorledene en die derde applikant is aangegaan voor die huwelik tussen die oorledene en die tweede applikant. Die oorledene en die tweede applikant het egter ‘n siviele huwelik aangegaan om te kwalifiseer vir ‘n huislening. Na die afsterwe van die oorledene het die Registrateur van Aktes, Kaapstad, geweier om die titel-akte van die gesinshuis in die naam van die derde aansoeker te registreer. Die weiering van die registrateur is gegrond op die betekenis van die term “oorlewende gade” soos beoog in terme van artikel 2C(1) van die Wet op Testamente 7 van 1953 ( die “Testamente Wet”). Volgens die registsrateur is die enigste erkende oorlewende gade van die oorledene, die tweede aansoeker aangesien hulle ‘n siviele huwelik aangegaan het. DIe hof het artikel 2C(1) van die Wet op testamente ongrondwetlik verklaar aangesien dit nie die regte van gades wat kragtens die Islamitiese wet getroud is, erken nie asook nie veelvuldige vroulike eggenote wat met ‘n oorlede testateur in ‘n poligamiese moslemhuwelik verbind is nie.



Women's Legal Centre Trust v. President of the Republic of South Africa and Others High Court of South Africa: Western Cape Division (Hooggeregshof van Suid Afrika: Wes Kaap Afdeling) (2018)


Gender discrimination, Property and inheritance rights

The plaintiff petitioned to bring three consolidated actions directly to the Constitutional Court. They sought a declaratory order that the President recognize Muslim marriages as valid for all purposes in South Africa. The Constitutional Court dismissed the plaintiffs’ plea for direct access and instead directed them to the High Court. The High Court held that the State’s failure to enact legislation recognising religious Muslim marriages violated the rights of Muslim women based on religion, marital status, gender, and sex. The court directed the President, Cabinet, and Parliament to prepare and bring into operation legislation to recognise marriages performed in accordance with Sharia law.

Die eiser het 'n versoek om drie gekonsolideerde aksies direk na die Konstitusionele Hof te bring. Hulle het 'n verklarende-bevel aangevra dat die President, Moslem-huwelike as geldig vir alle doeleindes in Suid-Afrika erken. Die Konstitusionele Hof het die eisers se pleit vir direkte toegang van die hand gewys en het hulle eerder aan die Hooggeregshof verwys. Die Hooggeregshof het bevind dat die staat se versuim om wetgeving te aanvaar wat erkenning gee aan huwelike wat godsdienstig Moslem is, die regte van Moslemvroue gekend het op grond van godsdiens, huwelikstatus, geslag en seks. Die hof het die President, die Kabinet, en die Parlement oprag gegee om wetgeving voor te berei en in werking te stel om huwelike wat volgens die sharia-wetgewing uitgevoer is, te erken.